Sinds afgelopen zomer gestart is met het plan van aanpak wachttijden, is er veel gang in gezet om wachttijden in de GGZ binnen de treeknormen te krijgen. Iedere patiënt die langer dan noodzakelijk en verantwoord moet wachten op geestelijke gezondheidszorg, is er een te veel. Helaas zijn de wachttijden nog niet verdwenen, zoals ook de NZA constateert in haar laatste monitor. We willen spoedig een dalende lijn zien met betrekking tot wachttijden.
Er is een gedeelde verantwoordelijkheid van ggz-aanbieders en zorgverzekeraars om patiënten en cliënten de best mogelijke zorg te bieden, binnen de tijden van de treeknormen. Naast de al in gang gezette acties, nemen we de aanbevelingen van de NZa daarom ter harte om te komen tot oplossingen. Ook hebben we met de staatssecretaris afgesproken dat we een aantal acties extra aanzetten, zoals het opschonen van wachtlijsten bij de aanbieders.
Huidige aanpak intensiveren
Hoewel betrokken partijen samen werken aan oplossingen voor wachttijdenprobleem, kan niet verwacht worden dat de in gang gezette acties drie maanden na de start al een groot effect hebben. De gezamenlijke acties leveren gedeelde inzichten op over oorzaken van wachttijden, die gericht aangepakt kunnen worden. Er zijn daarom afspraken gemaakt met de staatssecretaris om de huidige aanpak te intensiveren.
Regionale taskforces
Dankzij de inrichting van regionale taskforces kunnen we zien waar we lokale of landelijke maatregelen moeten treffen om wachttijden terug te dringen. Deze regionale taskforces worden nu zelfs uitgebreid. Waarbij er ook gekeken wordt naar specifieke doelgroepen die met name kampen met wachttijden, zoals autisme en persoonlijkheidsstoornissen. Per regio wordt punt voor punt gewerkt aan oplossingen, waarbij de ene oplossing sneller een zichtbaar effect op een kortere wachttijd heeft dan de andere. De regionale taskforces worden uitgebreid zodat ze landelijke dekking krijgen. Waar dat kan, wordt aangesloten bij bestaande overlegtafels. Het gaat er om dat partijen elkaar weten te vinden en samen overleggen hoe zaken beter kunnen. Ook knelpunten rond krapte op de arbeidsmarkt, die leidt tot personeelstekorten voor bepaalde beroepsgroepen, worden gesignaleerd en op de lokale en landelijke agenda geplaatst en van oplossingen voorzien.