Trends hebben betrekking op:
- Symptoomstabilisatie is niet langer het enige of hoogste doel. Persoonlijk en maatschappelijk herstel zijn even belangrijk.
- Veel ‘eigen kracht’-activiteiten naast professioneel aanbod.
- Goede behandeling, begeleiding en ondersteuning is gericht op het individu én naasten. Condities hiervoor zijn alleen te realiseren mét andere partijen en/of sectoren.
- Steeds meer interventies met integratie van behandeling en rehabilitatie.
- Meer aandacht voor lichamelijke gezondheid.
Het vraagt een brede, maatschappelijk geïntegreerde infrastructuur. Een netwerk van netwerken van personen en voorzieningen waarin verschillende sectoren samenwerken, zoals: de ggz, gemeenten, cliënten- en familievertegenwoordigers, verzekeraars, welzijn, enz. Mensen met ernstige psychische aandoeningen en hun naasten hebben een belangrijke positie in het netwerk, als consument én producent van hulpverlening. Zonder hen is er niet voldoende basis voor succes.